Χιλιάδες επιχειρήσεις που η λειτουργία τους ανεστάλη ή υπέστη περικοπή εξαιτίας της πανδημίας αποκλείονται από το πρόγραμμα φθηνού δανεισμού που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Οι όροι που έχουν τεθεί είναι γι’ αυτές απαγορευτικοί, ενώ εξίσου απαγορευτική είναι και η απαιτούμενη γραφειοκρατική διαδικασία.
Οι τράπεζες διοχετεύουν στον φθηνό δανεισμό ελάχιστο μέρος των κεφαλαίων που διαθέτουν και μάλιστα το κατευθύνουν σχεδόν αποκλειστικά σε πελάτες τους.
Την ίδια στιγμή, από το δεύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο που εξήγγειλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και το οποίο είναι η επιστρεπτέα προκαταβολή, αποκλείονται επίσης χιλιάδες, ή μάλλον δεκάδες χιλιάδες, ελεύθεροι επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις. Από τις 750.000 επιχειρήσεις της χώρας στην πρώτη φάση του προγράμματος εντάχθηκαν μόνο 53.000.
Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι το σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι όχι μόνο ανεπαρκές, αλλά και ψεύτικο.
Ανεπαρκές γιατί, όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί από την αντιπολίτευση, είναι ένα σχέδιο κουτσουρεμένο, που εξυπηρετεί μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις επιδοτεί κυρίως με περικοπή μισθών και θέσεων εργασίας. Και ψεύτικο, γιατί ακόμα και τα ποσά που εξαγγέλθηκαν τελικά δεν δίνονται, καθώς οι δικαιούχοι και φυσικά οι πιο αδύναμοι από αυτούς αποκλείονται με συστηματική μεθόδευση.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον προκλητική η απαίτηση της κυβέρνησης από τις επιχειρήσεις, τους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους που κατάφεραν να πάρουν κάποια υποψία κρατικής ενίσχυσης να διαφημίσουν εμφανώς το γεγονός στη βιτρίνα τους και στην ιστοσελίδα τους.
Πιθανώς να ήταν λογικό μέτρο την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι ντροπή. Αλλά ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν αυτοί;
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
